دامون

وب شخصی

دامون

وب شخصی

باشد همه‌چیز همانطور که برنامه ریزی شده است تحقق یابد. باشد آنها باور کنند و باشد به احساساتشان بخندند. چون آنچه را که آنها احساس می نامند در واقع نیروی عاطفی نیست، اما تنها اصطکاکی مابین روح آنها و دنیای بیرون است. و مهمتر اینکه باشد به خودشان ایمان داشته باشند. باشد مانند کودکان درمانده باشند، چراکه ضعف چیز بزرگی ست، و قدرت هیچ نیست. وقتی کسی به دنیا می آید، ضعیف و  قابل تغییر است. زمانی که می میرد سخت و بی‌حس است.  زمانی درختی در حال رشد است، حساس و تغییرپذیر است اما وقتیکه خشک و سخت شد، مرده است. سختی و دوام همراهان مرگ‌ هستند. تغییرپذیری و ضعف تجلی طراوتِ بودن هستند. زیرا آنچه هرگز پیروز نمی شود سختی ست.

 

آندری تارکوفسکی

(Stalker)

ترجمه: بهنام رضایی

....................................

پ.ن: در ادامه مطلب بشنوید





عکس کاملا نامربوط:

4 Months, 3 Weeks and 2 Days

Written and Directed by Cristian Mungiu


خوشبینی برای من، دو عاشقی هستند که درغروب یا شاید طلوع آفتاب -هرچه شما می پسندید- در آغوش هم قدم می زدند.


کریستف کیشلوفسکی

ترجمه: بهنام رضایی

عکس کمی‌مربوط:


A Short Film About Love

Director: Krzysztof Kieślowski 

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

بِرمه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

مدتی به این فکر می کنم من که نوشته هایم را در نمایشنامه می ریزم و گاهی در شعر یا فیلم، و تا مدتی دیگر وبسایت شخصی ام آماده می‌شود، زنده نگه داشتن این وبلاگ دلیلش چیست؟! وقتی نه متن و نه شعری در اینجا می‌گذارم و هر از گاهی به نقل قولی بسنده می کنم، دیگر دلیل بودن وبلاگ شخصی چیست؟! نه رغبتی دارم به نوشتن نمایشنامه هایم در اینجا (به دلایل مختلف) و نه دیگر نوشته هایم، حتی دستم به آپلود کردن کارتون‌هایم در اینجا نمی رود(لعنت به صنعت شگرف کپی ‌برداری و نقض حق مولف)، در عکس هایم نیز شاید چون به زیبایی شناختی متدوال نمی پردازم و به گونه‌ای عکاسی گوتیک در شهر علاقه دارم زیاد مورد پسند مخاطب قرار نمی ‌گیرد. اما تنها به امید دو، سه دوستی که سر می زنند همچنان اینجا را نگه دارم. پس این تهی و هیچ بودن وبلاگ را بر من ببخشایید.


دو شعر منتشر نشده از مرحوم  شهرام شیدایی

 

پ.ن: باتشکر از خانم نجمه سجادی

ص/سوت

خسرو


...