دامون

تنها

کویر است

که معنای تنهایی را می‌فهمد.

 

 

 

نزدیک سه ساعت بر بالای یکی از تپه‌های کویر بنشینی منتظر طلوع آفتاب. غروب ماه را ببینی و آمدن ستاره‌ها و "شب سکوت کویر" برایت معنی شود. باد و صدایش بپیچد درون تنت. ستاره ها هم کم کم محو شوند، آسمان رو به آبی شدن رود و وقتی چشم دوخته‌ای منتظر به انتهای کویر و جهان، سرخی آفتاب ابرهای تنهایی که در آسمان مانده‌اند را مال خود می‌کند و آخر نوبت به خودش می‌رسد، به آفتاب، به طلوع.

کویر شهداد/ هفتم مهر نود و یک