رمه ام گم شده است... رمه ام... آن همه شعری که برایش گفتم ناگهان گم شد و رفت حرف مردم شد و رفت چه کسی گفت خداوند شبان همه است؟ و برادرها را تا ته دره سبز رهنمون خواهد بود؟ من شبان رمه خود بودم! و کسی آن بالا شبان من معصوم نبود! غفلت من رمه را از کف داد غفلت او شاید هم از این دست مرا هم از این دست تو را رمه را... همه را!