آه کوین
نام کوین کارتر چند روزی ست مدام مثل خوره به جانم افتاده، همانطور که رفیقم شده بلای جانم نیز هم، عکس هایش را تعدادی دیده بودم اما خودش را نه، زندگیش را نه، عکس معروفش-شاید بهتر است بگویم عکس های معروفش- انسان را بلند می کند با مغز می کوباند به زمین و تا چند روز ... . اما برای وصف خودش همین نوشته اش قبل از خودکشی در سنی نزدیک 33 سالگی مرا کافی ست که کنار کامو کسی دیگری را ببینم که ... بگذریم، این کارتر کجا و آن ... از این نیز بگذریم، این سفیدِ آفریقای جنوبی کجا و آن ... از این نیز می گذرم و تنها حرف هایش را می خوانم:
« افسرده شده ام ... بدون تلفنی ... پولی برای اجاره ... پولی برا حمایت از کودکان ... پول!!! ... من مکیده شده ام (خالی گشته ام) توسط خاطرات زنده از کشتن و خشونت و درد... از گرسنگی کشیدن و زخمی شدن کودکان، از ماشه چکاندن مسرورانه ی مرد دیوانه، اغلب پلیس، از جلادان قاتل ... می روم تا به کِن بپیوندم (همکار تازه درگذشته اش، کِن اوستربروک) اگر خوش شناس باشم.»
پ.ن: عکس های گرفته شده توسط کوین را خود بیابید من توان گذاشتن آنها را ندارم.
