ده دلیل برای اینکه سیاست‌های ممدانی در خارج از نیویورک شانس پیروزی ندارند
(برگردان به فارسی: بهنام رضائی زاده)
ما به ممدانی، شهردار منتخب، بابت پیروزی‌اش تبریک می‌گوییم و برای او در دوران مسئولیتش آرزوی موفقیت داریم. اما از آنجا که ممدانی اکنون چهره‌ای ملی است و توجه بسیاری را به خود جلب کرده، دموکرات‌ها در ایالت‌ها و حوزه‌هایی که به‌طور کامل «آبی» (دموکرات) نیستند، ناگزیر خواهند بود در برابر او پاسخگو باشند. بسیاری از مفسران نیز به این نتیجه رسیده‌اند که پیروزی او می‌تواند الگویی برای نحوه‌ی رقابت دموکرات‌ها در حوزه‌های انتخاباتی رقابتی باشد.
البته درس‌هایی وجود دارد که همه‌ی دموکرات‌ها می‌توانند از تاکتیک‌های انتخاباتی ممدانی بیاموزند؛ تاکتیک‌هایی که هوشمندانه، مؤثر و به‌طور کلی قابل تعمیم هستند. اما سیاست‌ها و پیام‌های او، که رادیکال و از نظر سیاسی در خارج از محدوده‌ی کاملاً دموکرات‌گرایی نیویورک، سَمی محسوب می‌شوند، قابل انتقال به سایر نقاط کشور نیستند.
بنابراین، بله دموکرات‌ها باید تلاش کنند تا سبک آرام، صمیمی و مدرن او را، تسلطش بر رسانه‌های اجتماعی و تمرکزش بر چند وعده‌ی ساده و ماندگار که رأی‌دهندگان بتوانند آن‌ها را به‌خوبی درک و به خاطر بسپارند، الگو قرار دهند.
اما ایده‌های سیاسی ممدانی و پلتفرم «سوسیالیست‌های دموکرات آمریکا» (DSA) که او هرگز از آن‌ها اعلام برائت نکرده، از جناح چپ افراطی نشأت می‌گیرد و در مناطق «قرمز» (جمهوری‌خواه) و «بنفش» (رقابتی) که دموکرات‌ها باید در آن‌ها پیروز شوند تا دوباره کنگره و کاخ سفید را به دست آورند، به‌شدت نامحبوب است.
از این رو، ما از دموکرات‌ها در همه‌ی سطوح می‌خواهیم در برابر فشار برای همسویی با سیاست‌ها و دستورکار ممدانی مقاومت کنند. در همین راستا، ده نکته‌ی کلیدی را برای گفتگو با گروه‌های ذی‌نفوذ، اهداکنندگان مالی، و فعالان سیاسی ارائه می‌دهیم تا نشان دهیم چرا پیروی از این مسیر در رقابت‌های دشوار شکست خواهد خورد:
